چی چیو می سازه!

این روزها همه چی زیباست، اسمان ابی و قشنگ، سبزی درختها دلچسب و نوای پرنده ها گوش نواز. این روزها همه چی دوستداشتنی است؛ مردم سفید و سیاه ، کوتاه و بلند، مهربان و نامهربان اطرافم دوستداشتنی هستن. کارم، روتین و یکنواختی زندگی، شام  رژیمی دورهمی، دوستان باوفا و بی وفا، اونهایی که دوستشون دارم و ازم دورن و انهایی که بودن و نبودشون فرقی نداره و بغل گوشمن همه و همه دوست داشتی اند. این روزها همه ی موسیقی ها گوش نوازند؛ راک ،جز،کانتری،پاپ و البته پینک و حامد همایون ، حتی رپ دیوانه وار جارو بدست هومان همه و همه گوشنواز و دوست داشتی هستن. 

دارم تلاش می کنم تا بگم که من این روزها حالم خیلی خوبه! هیچ چیزی توی زندگی ام تغییر نکرده، نه بهتر شده نه بهتر. نه رابطه ی جدید، نه پول بیشتر ، نه شغل بهتر فقط من حالم خوبه بنابراین همه چی این روزها زیباست! و این نشون میده که حال ادم چه تاثیر بزرگی داره روی طرز فکر ادم! همین چند روز پیش بود که از ته دلم معتقد بودم که همه چی نفرت انگیزانه زشت و ازار دهنده است! همه ی مناظر، ادمها و صداها ازاردهنده و زشت بودند. من زجر می کشیدم از مشکلات (به نظر خودم) بزرگ و حل نشدنی زندگیم! هیچ کس منو درک نمی کرد، شغلم تحقیر کننده و خسته کننده بود، مردم اطرافم احمق و همه صدا ها گوش خراش بودند! همه اونها واقعیت داشت چون من حالم اون روزها بد بود! طرز فکرم دنیامو می ساخت و دنیام منو. 

همه چی به همین اسانی نیست، وقتی که حالت خرابه باورت نمی شه که دنیا به این زشتی که تو می بینی نیست.خیلی مطالعه و تمرین می خواد که بشه طرز فکر و عوض کرد. خیلی پشتیبانی و همدلی لازمه! کاش یاد می گرفتم که چطور این و به خودم یاد اوری کنم که این طرز فکر منه که دنیامو می سازه! کاش یه دکمه بود که دفعه ی دیگه که حالم خراب و سیاه شد فشار بدم و زیبایی های امروز و به یاد بیارم، به یاد بیارم که دنیا سفید و سیاه نیست، دنیا رنگین کمونه. کاش اصلن حال هیچکس هیچ وقت خراب نباشه...